محدودیت های آرماتور های پیچشی

محدودیت های آرماتور های پیچشی  و برشی تیر های عمیق

محدودیت های آرماتور های پیچشی:

محدودیت های آرماتور های پیچشی

محدود کردن مقاومت مشخصه آرماتور های پیچشی به کمتر از ۴۰۰ مگا پاسکال باعث کنترل و محدودیت عرض ترک های قطری می گردد .

خاموت های بسته و دورپیچ های پیچشی باید تا فاصله d از دور ترین تار فشاری در مقطع ادامه یافته و آرماتور های پیچشی مهار گردند .

مهار شدن مناسب خاموت های بسته باید از طریق قلاب های انتهایی قابل قبول تامین گردد .

باید تمام میلگرد های پیچشی ( فولاد های طولی به علاوه خاموت های بسته و یا دورپیچ ها ) حداقل در طولی برابر با بزرگترین بعد عضو از نقطه ای که دیگر نیاز به مقاومت پیشچی نیست ادامه یافته و مهار آن ها مطابق ضوابط فصل هجدهم صورت گیرد .

در صورتی که پیشچ حداکثر در انتهای یک عضو اتفاق بیفتد ، ضروری است آرماتور های طولی دارای مهار انتهایی مناسب پس از انتهای عضو پیچشی باشند .

بدین منظور می توان از قلاب های انتهایی و یا اضافه کردن میلگرد های u شکل ، که دارای وصله های پوششی با آرماتور های طولی پیچشی هستند ، استفاده نمود .

برای مطالعه ادامه مطلب کلیک کنید .

در موارد گسیختگی پیشچی ، بتن پوشش گوشه های تیر متلاشی شده و در صورتی که خاموت بسته در گوشه دارای قلاب ۹۰ درجه باشد ، بدلیل نبودن پوشش کافی ، قلاب عمل نمی نماید و گسیختگی در خاموت ایجاد می گردد .

به همین دلیل ضروری است که خاموت های بسته در گوشه با قلاب های ۱۳۵ درجه مهار شوند .

محدودیت های آرماتور های برشی تیر های عمیق

سطح مقطع آرماتور برشی Av نباید کمتر از (۰٫۰۰۲bwS)  اختیار شود . فاصله این آرماتور ها نیز نباید از مقادیر  ( d/3)  و ۳۰۰ میلیمتر تجاوز کند .

سطح مقطع آرماتور برشی Avh  نباید کمتر از ( ۰٫۰۰۱۵ bwSh )  اختیار شود .

فاصله میلگرد های این آرماتور ها نیز نباید از مقادیر ( d/5)  و ۳۰۰ میلی متر تجاوز کند .